هوشنگ مرادی کرمانی: مجید پسربچه&zwnjای است که هنوز به سن تکلیف نرسیده است! - دوست بلاگ

همان گونه که سال ها پیش که ارتباط بیشتری با آموزش و پرورش داشتم یک روز به من گفتند که ما نامه ای از راه آهن دریافت کردیم که وقتی قطار از روستاها رد می گردد بچه ها به آن سنگ پرتاب می نمایند و ما سالانه ضرر زیادی بابت شکستن شیشه ها و خطرات ناشی از آن می دهیم و از آموزش و پرورش خواسته اند در کتاب های درسی به بچه ها بگویند به سوی قطار سنگ پرتاب ننمایند. آن ها از من خواستند مطلبی در این زمینه بنویسم. من هم پاسخ دادم که اولا من اصلا نمی توانم کار سفارشی بنویسم، دوم این کار از اساس غلط است. مگر ما چندتا خط راه آهن داریم که از میان روستاها یا شهرها رد می گردد؟ شما با این کار فقط این کار را عمومی و همگانی می کنید و رواج می دهید. درحالی که به راحتی می توانید با شناسایی آن روستاها به مدارسش مراجعه کنید و با بچه های آنجا صحبت کنید.

این نویسنده پیشکسوت در ادامه بیان نمود: درباره تغییراتی هم که در داستان مجید اعمال نموده اند، کار اشتباهی انجام داده اند. اصل کلی وجود دارد و آن این است که وقتی می خواهند کسی را به کاری عادت دهند، باید بدانند چقدر و در چه زمانی این کار را انجام دهند. براین اساس تغییری که از سوی آموزش و پرورش در متن داستان سفرنامه اصفهان ایجاد شده که نماز خواندن مجید است هم جای بدی استفاده شده و هم تکرار شده است. من بارها و بارها در قصه های مجید درباره نماز خواندن بی بی نوشته ام و جای مناسبش هم پیدا نموده ام و به اندازه به این مساله پرداخته ام تا تاثیر مناسب را داشته باشد.

خالق خمره شرح داد: در این داستان مجید پسربچه ای است که هنوز به سن تکلیف نرسیده است که نماز خواندن بر او واجب گردد، از سویی فضای داستان به گونه ای است که او می خواهد به اصفهان برود تا آثار تاریخی آنجا را ببیند، چه لزومی دارد در این میان موضوع وضو دریافت و نمازخواندن مطرح گردد؟ مثل این است که شما می خواهید برای انجام کار اداری بیرون بروید اما ناگهان سر از کفاشی دربیاورد و درباره کفاشی صحبت کنید، درحالی که اصلا ربطی به کار شما ندارد. از سویی مجید شخصیتی بین المللی است و همه مردم او را می شناسند، اصلا اهل خودنمایی نیست که مرتب، جا و بی جا، بگوید نماز خواندم و این کار را به رخ دیگران بکشد.

وی درباره بخشی از جوابیه رییس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی مبنی بر اینکه شاید تصور تغییر دهنده این بوده که متن را کامل کند تا اثر عبادی و معنوی اش بر روی دانش آموز بیشتر باشد نیز گفت: هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. آن ها با این کار نتیجه عکس می گیرند. جای تغییری که آن ها در متن داستان اعمال نموده اند، واقعا اینجا نیست و بر ضد هدفشان تبلیغ نموده اند. همواره می گویند اگر می خواهید کسی را از چیزی زده کنید از آن چیز زیاد به او بدهید و بی جا و بی موقع بدهید. مثلا اگر به بچه ای که بستنی دوست دارد، زیاد بستنی بدهید و بی موقع و بی جا به او بستنی بدهید؛ از بستنی زده می گردد. این یک فرمول ساده است و در خصوص هرموضوعی صدق می نماید. در داستان سفرنامه اصفهان هم مجید می خواهد از کرمان به اصفهان برود و آثار تاریخی را ببیند اگر می خواست نماز بخواند به مسجد می رفت نه به اصفهان! و این تغییری که ایجاد نموده اند کاملا بی جا و بی موقع بوده است. از سویی باید اندازه را نگه داشت تا به ضد تبلیغ تبدیل نگردد.

مرادی کرمانی همچنین اعلام نمود: من نویسنده زنده ای هستم؛ چرا بدون اجازه در آثار من دست می برند؟ اگر متن من را همین طور که هست نمی پسندند، آن را کلا کنار بگذارند و به شخص دیگری سفارش بدهند مطلبی مطابق نظرشان برایشان بنویسد و آن را چاپ نمایند. لزومی ندارد داستانی را که 35 بار در ایران تجدید چاپ شده و به زبان های زیادی هم مانند انگلیسی، هلندی، کردی، ترکی، صربی و ... ترجمه شده و همه مردم دنیا از همه ادیان با آن آشنایی دارند و شخصیت مجید را می شناسند، تغییر دهند.

نویسنده کتاب قاشق چای خوری درباره سروصدای ایجاد شده در فضای مجازی نیز گفت: هرکسی می تواند بفهمد که اگر با شخصیت آشنا و شناخته شده ای به اسم مجید اینکار را بنمایند بقیه سروصدا می نمایند. البته بعضی معلم ها به من می گویند که ما قبل از اینکه داستانی که از شما در کتاب درسی آمده را برای بچه ها بخوانیم، متن اصلی شما را می خوانیم بعد روایت آموزش و پرورش از داستان شما را هم در کنارش می خوانیم.

مرادی کرمانی در سرانجام یادآور شد: همواره به یاد داشته باشید که ارائه هر چیزی اگر بجا و به موقع و به اندازه باشد شخص مقابل را جذب می نماید اما اگر بی جا و بی موقع و بی اندازه باشد جذابیتش را از دست می دهد.

هوشنگ مرادی کرمانی در سال 1353 داستان قصه های مجید را خلق کرد و به خاطر آن جایزه مخصوص کتاب برگزیده سال1364 را گرفت. عنوان های پرشماری از کتاب های او به زبان های دیگر دنیا برگردان شده و با استقبال مخاطبان خود در حوزه فرهنگی این زبان ها یا کشورها روبه رو شده است. این ویژگی، هوشنگ مرادی کرمانی را شناخته شده ترین نویسنده ایرانی در دنیا نموده است. شورای کتاب کودک در سال های 2007 و 2008، هوشنگ مرادی کرمانی را به سبب قلم روان و توانایی های منحصر به فرد نامزد دریافت جایزه آسترید لیندگرن نموده بود. او همچنین در سال 1992 نامزد دریافت جایزه هانس کریستین آندرسن بود.