خود را در مقابل پخش کنندگان ویروس نگرانی واکسینه کنید - دوست بلاگ

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، صبح که به مقصد محل کار یا تحصیل، خانه را ترک می کنی در معرض انواع نگرانی هایی قرار می گیری که ناخواسته تو را سمت خود می کشانند. یکی ماسک به صورت از هوای آلوده می نالد و می گوید به زودی همه ما می میریم. یکی از شلوغی مترو شکوه می نماید و غر می زند که تهران دیگر جای نفس کشیدن نیست. یکی از دعوای همسرش می نالد، یکی از گرانی، یکی از مخارج سنگین تحصیل بچه ها. خلاصه هر کس هر دردی که دارد برای عموم بازگو می نماید تا خودش را سبک کند، اما نمی داند سبکی خودش به قیمت سنگینی قلب آدم ها تمام می شود.

آیا آدم های نگران مهربان تر و مسئول ترند؟

نگرانی ما آدم ها دلیل های زیادی دارد. می تواند ناشی از ناآگاهی ما در زمینه های مختلف باشد. می تواند نتیجه سستی ایمان و اعتقادات ما باشد. شاید شکست های پی در پی ما را ترسانده است. شاید نگرانی یک رفتار ارثی باشد که از پدرانتان به شما رسیده است. در این صورت معتقدید آدم ها رفتار های ارثی را از شیر گرفته و به گور می برند. یعنی ناامیدی از تغییر در شیوه زندگی ممکن نیست و همه چیز به وراثت برمی شود. نگرانی یک بیماری است که اگر ادامه دار شود مثل خوره به جان آرامش زندگی می افتد و آن را ذره ذره می بلعد. نگرانی باعث می شود هیچ حرکت رو به جلویی رخ ندهد. باعث می شود هیچ استعدادی شکوفا نشود. آدم های نگران در ضمیر ناخودآگاهشان مدام منتظر یک اتفاق ناخوشایند هستند. اگر در خیابان صاف هم راه بروند تصور می نمایند یک چاله سر راهشان سبز می شود و آن ها را می اندازد. آدم های نگران دست و پای بچه هایشان را می بندند و مانع حرکتشان می شوند. پدر نگران از ترس افتادن نمی گذارد کودکش اسکیت سوار شود که مبادا زمین بخورد یا قطار برقی سوار نمی شود از ترس سقوط. او بهترین روز های کودکی را در خانه می گذراند، زیرا پدر از شیوع بیماری های مسری در بیرون خانه می هراسد. جالب است که آدم های همواره نگران عصبی هستند و بیش از خوش بین ها علاقه به پیگیری اخبار حوادث دارند. همواره دنبال یک اتفاق هستند. چه کسی زیر قطار رفت؟ چند نفر خودکشی کردند؟ چند نفر از ابتلابه آنفلوآنزا یا سرطان مردند؟

این آدم ها صفحات خصوصی شان پر از شکوه و ناله است. خبر ها حال آدم را بد می نماید. مادر ها را همواره در حالت ترس نگه می دارد. اگر فرزندشان در مهد کودک باشد و یک خبر منفی از اوضاع منفی مهد کودک ها خوانده باشد، دیگر نمی تواند آرام باشد و مدام فکر می نماید چه بلایی سر بچه ام می آید. اگر خبر آدم ربایی شنیده باشد مدام می ترسد غریبه ای بچه اش را بدزدد. اگر در محل بگویند دزدی شده او تا چندین شب خواب آسوده ندارد.

بسیاری از سخت گیری های ما بی مورد است و بدترین حالتی که ما بار ها در ذهنمان تداعی نموده ایم پیش نمی آید، اما دست خودمان نیست. انگار این مدل خودآزاری را دوست داریم و فکر می کنیم هر کس نگران تر باشد آدم مسئول تر و مهربان تری است.

روی خودمان کار کنیم تا کمتر نگران شویم

گاهی نگرانی های ما از تصمیم های خودمان ناشی می شود. تصمیم های اشتباه ما را نگران می نماید و مدام از عاقبت کار می ترساند. شما چطور تصمیم می گیرید؟ در طول روز بار ها و بار ها مجبور به تصمیم های کوچک و بزرگ می شوید. بار ها بین خوب و بد گیر می کنید و این عقل شماست که یکی را برمی گزیند. همان تصمیم ها ما را دچار نگرانی می نماید. هر چه تصمیم بزرگ تر، نگرانی و ترس هم بیشتر!

فرض کنید شما در معرض انتخاب مهم در ازدواج هستید. قرار است به شریک آینده خود آری بگویید. این موقعیت خود باعث نگرانی های طبیعی می شود حالا اگر شما بر اثر احساس یا فاکتور های احساسی صرف بله بگویید مدام نگرانید که مبادا تصمیم اشتباهی گرفته باشید. یا بعضی نگرانی ها مربوط به محل کار و دغدغه های اجتماعی است. شما نگران تمدید نشدن قراردادتان هستید. شما می ترسید جزو لیست نیرو های تعدیل شده باشید. می ترسید شاید.

همه این ترس ها و نگرانی ها ذره ذره در وجودتان جمع می شود و شما را یک آدم بی قرار می نماید. بسیاری از بیماری های متعدد جامعه امروز مربوط به اعصاب است. ریشه خیلی درد ها عصبی و نگرانی بزرگ ترین عامل عصبی شدن آدم ها است. برای همین آمار سکته ها بالا می رود. فشار خون ها قربانی می گیرد و بیماری های مزمن به جان آدم ها می افتد. ما در دام نگرانی ها و ترس های خود افتاده ایم و چاره ای جز رویارویی با این موقعیت نداریم. ما نمی توانیم برای نگران نشدن و دوری از ترس، هزار و یک ناهنجاری دیگر را نادیده بگیریم، اما می توانیم در روزگار ملتهب کنونی میان شلوغی خیابان ها و بوق ممتد راننده های بی اعصاب و خبر های رنگارنگ تلخی که می شنویم روی خودمان کار کنیم تا کمتر نگران نشویم و کمتر مورد هجوم ترس و یأس ناشی از دانسته ها قرار بگیریم.

از آدم هایی که نگرانی تزریق می نمایند دوری کنید

یکی از مهم ترین چالش های بشر امروزی، تعاملات اجتماعی است. هر روز خواسته و ناخواسته با دسته های مختلفی از آدم ها سر و کار داریم که بعضی از آن ها به نوعی استرس ها و نگرانی هایشان را به ما منتقل می نمایند. در این میان بعضی ها بمب استرس و نگرانی هستند پس سعی کنید با شناختن این آدم ها از آنان دوری و خود را واکسینه کنید.

افرادی که دروغ می گویند تکلیفشان معلوم است. آن ها با دروغ های خود که مناسب با شرایط زمانی و مکانی از خودشان می بافند ترس را به دیگران القا می نمایند. آدم هایی که اهل یک کلاغ چهل کلاغ کردن خبر ها هستند و حوادث را با آب و تاب تعریف می نمایند و هر طور دلشان می خواهد تفسیر می نمایند. این آدم ها ابایی ندارند از دروغ گفتن و برای شیرین کردن خودشان مقابل جمع هر قصه ای را به هم می بافند.

طعنه زن ها دسته دیگر هستند. این آدم ها مثل مته مخ را سوراخ می نمایند و مدام دنبال عیب و نقص های طرف مقابل می گردند. آن ها منتظرند تا شما دچار اشتباه شوید و همین را سوژه دست انداختن و کنایه زدن به شما نمایند. این آدم ها بر هم زننده آرامش هستند و با زبان چشم و حرکات بدن تمام انرژی منفی خود را به شما منتقل می نمایند که اگر راه مقابله با این انسان ها را نیاموزید نگرانی حاصل از این همنشینی شما را مغلوب خواهد نمود.

افراد شاکی را حتماً دیده اید. آن هایی که مدام از همه چیز شکایت دارند. از زندگی، کار، همسر و حتی شیطنت های فرزند. این ها مدام در همنشینی با شما انواع نگرانی و استرس ها را به شما منتقل می نمایند. مدام از شرایط موجود می نالند و روحتان را می آزارند. اگر نتوانید این رابطه پر چالش را مدیریت کنید کلاهتان پس معرکه است!

از افراد همه کاره، اما هیچ کاره هم دوری کنید. این آدم ها احساس می نمایند هر کاری را بلدند و خود را در هر اموری متخصص می دانند. اگر برای مسائل خود با آدم های همه کاره مشورت کنید، مطمئن باشید از چاله به چاه می افتید، زیرا آن ها علم کافی برای هدایت شما ندارند و به زودی از این مشورت پشیمان خواهید شد.

از آدم هایی که همواره و در همه حال با خواسته های شما موافقند و هر چه بگویی به به و چه چه راه می اندازند، دوری کنید. این آدم ها به ظاهر حامیان سفت و سختی هستند و مدام شما را به کاری که قصد دارید انجام دهید، تشویق می نمایند، اما همین که پا در گود می گذارید احساس می کنید فقط خودتان هستید و دغدغه هایی که برای خودتان تراشیده اید. به عنوان مثال شما قصد خرید خانه را دارید، اما پولتان کافی نیست. دوستان نزدیک شما را تشویق می نمایند که پیش بروی و خانه را قولنامه کنی و اگر کم آوردی روی کمکشان حساب کنی، اما همین که به آن ها احتیاج پیدا کنید غیبشان می زند و مجبور می شوید خودتان مشکل را حل کنید. یا این آدم ها در یک اعتصاب و اعتراض اداری تشویقت می نمایند و قول می دهند پشتت بایستند، اما همین که به پشتوانه حمایتشان پیش رفتی پشتت را خالی می نمایند و حمایتشان در حد همان چند کلام تشویقی باقی می ماند. از این آدم ها به خصوص در محل کار باید دوری کرد.

آدم های بی تحرک و خنثی هم موجب اضطراب می شوند. این آدم ها اغلب برای رسیدن به هدف خاصی کوشش نمی نمایند و زندگی شان باری به هر جهت است. از این آدم های اصطلاحاً شب امتحانی که دقیقه 90 به چیزی که ضروری است فکر می نمایند و چاره می اندیشند دوری کنید. این آدم ها انگیزه خاصی برای کوشش ندارند و شما را در گرداب همنشینی با خود غرق می نمایند. پس اگر انسان امیدوار و پرکوششی هستید، مراقب این دسته از آدم ها باشید.

در جهت موفقیت اگر می خواهید کمتر نگرانی و یأس را تجربه کنید در معاشرت با آدم های سختگیر دقت کنید. آن ها عموماً زندگی را به خودشان و دیگران سخت می گیرند و مدام نگران اتفاق هایی هستند که شاید هرگز رخ نمی دهد. این آدم ها بچه ها را در تنگنا قرار می دهند و برای فرار از حوادث احتمالی در قفس انزوا زندانی می نمایند و به زعم خود، قصدشان مراقبت از اطرافیان است. آدم های سختگیر همواره دنبال سخت ترین راه ها برای حل مسئله می گردند و مدام با نسخه های سخت شما را دچار نگرانی ها و استرس بی فایده می نمایند. اگر این آدم ها را در کنار خود دارید حتماً شیوه برخورد با آن ها را بیاموزید. خودشیفته ها دسته دیگر هستند؛ این آدم ها در زندگی فقط خودشان را می بینند و خودشان را قبول دارند. این ها مدام با منم منم کردن ها و خودستایی از خودشان شما را دچار یأس و سرخوردگی می نمایند. این آدم ها شما را به مقایسه خود با دیگران وامی دارند و همین موجب تنش می شود.

آدم های منفی باف و بدبین هم که تکلیفشان معلوم است. همه این گروه را به خوبی می شناسید. آدم هایی که مدام نیمه خالی لیوان را می بینند. مدام از لفظ نمی شود و نمی توانی استفاده می نمایند. از نظر این آدم ها همواره یک اتفاق آماده وقوع است. منفی باف ها حتی از خندیدن می ترسند و می گویند خنده گریه می آورد. اگر برای یک تصمیم مهم با آن ها مشورت کنید، خواهید دید که فقط جنبه های منفی را بازگو می نمایند و هرگز به جنبه های مثبت اشاره ای ندارند. به همین دلیل شما را به نیت خیرخواهی، اما با شیوه بدبینی قصد دارند از خواسته خود منصرف نمایند. وجود این آدم ها در زندگی عین خوردن سم است. چون تکرار مدام نمی شود و نمی توانی موتور انگیزه و امید را در شما از کار می اندازد. ممکن است شما مغلوب تفکر این آدم ها شوید. پس قدرت آدم های منفی را در زندگی جدی بگیرید. این آدم ها که به عالم و آدم شک دارند و از هر کاری خرده می گیرند، می توانند موفقیت شما را به نابودی بکشانند. همنشینی با این آدم ها شما را دائم دچار نگرانی می نماید و بعد از مدتی شبیه او می شوید؛ و دسته آخر افراد پرخاشگر هستند که دوری از آن ها را توصیه می کنم و اگر قرار است با آن ها معاشرت کنید زبان ارتباط با آن ها را مطالعه کنید، زیرا این آدم ها مدام عصبانی و به هر بهانه کوچکی آماده دعوا کردن هستند. اگر همسرتان یک آدم پرخاشگر باشد تمام مدت رانندگی در کنار او، شما نگران خواهید بود که برخورد فیزیکی بین او و راننده های دیگر صورت نگیرد. یا اگر فرزندتان پرخاشگر باشد مدام گوش به زنگید تا خبر دعوا و یک تنش جدید از مدرسه به شما بدهند. آدم های پرخاشگر راه های ایجاد یک رابطه منطقی را بر خود و دیگران می بندند و گرهی را که با دست باز می شود سعی می نمایند با دندان باز نمایند.

آدم های اطراف خود را بشناسید و به موقع واکنش مناسب نشان بدهید. سعی کنید به جای عصبانی شدن در آن لحظه، طرف مقابل را درک کنید و بتوانید نگرانی اش را بفهمید.

منبع: روزنامه جوان

namasho.com: نماشو، طراحی سایت، سئو، چاپ و طراحی گرافیکی را به ما بسپارید.