آداب غذا خوردن در ایران باستان ، سخن گفتن سر سفره عامل زیاد شدن دیوها!

به گزارش دوست بلاگ، خاموش بودن هنگام صرف غذا برای اجداد ما بسیار مهم بود و شکستن این سکوت گناهی بزرگ محسوب می شد.

آداب غذا خوردن در ایران باستان ، سخن گفتن سر سفره عامل زیاد شدن دیوها!

به گزارش خبرنگاران به نقل از خراسان، ایرانیان از دیرباز حرمت فراوانی برای سفره قائل بوده اند. خاموش بودن هنگام صرف غذا برای اجداد ما بسیار مهم بود و شکستن این سکوت، گناهی بزرگ محسوب می شد. طبق مندرجات کتاب شایست و ناشایست که متنی کهن به زبان فارسی میانه است، سخن گفتن هنگام غذا خوردن، تنها برای بچه ها زیر پنج سال و اشخاص کر و لال گناه نبود. اگر کودکی پنج تا هفت ساله مرتکب این عمل ناشایست می شد، گناه آن بر ذمۀ پدرش بود که در آموزش وی کوتاهی کرده است.

در کتاب ارداویرافنامه که شرح سفر روحانی یک موبد، به نام ویراز به جهان دیگر است، در این باره چنین آمده است که ویراز در سفر خود به دوزخ، روان مردی را می بیند که از گرسنگی و تشنگی فریاد می کشد و موی ریشش را می کند، خون می خورد و کف به دهان می آورد. گناه این مرد در این نوشته، آزار دادن خرداد امشاسپند و امرداد امشاسپند، با سخن گفتن در میان خوردن خوراک بوده است. متن دینی دینکرد هم، خاموش نبودن به هنگام غذا خوردن را، موجب آبستنی و ازدیاد دیوانِ بدکار و در نتیجه، رواج بدی می داند و این عمل را به شدت نهی و آن را مصداق ناآیینی و بی قانونی معرفی می کند.

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 27 خرداد 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: dostblog.ir شناسه مطلب: 4686

به "آداب غذا خوردن در ایران باستان ، سخن گفتن سر سفره عامل زیاد شدن دیوها!" امتیاز دهید

1 کاربر به "آداب غذا خوردن در ایران باستان ، سخن گفتن سر سفره عامل زیاد شدن دیوها!" امتیاز داده است | 5 از 5
امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "آداب غذا خوردن در ایران باستان ، سخن گفتن سر سفره عامل زیاد شدن دیوها!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید