وقتی غذاهای محلی در رستوران ها سرو نمی گردد - دوست بلاگ

به گزارش ایسنا، فرزانه نصراصفهانی اظهار کرد: امروزه گردشگری، غذا را نیز تحت تاثیر قرار داده است و به یکی از گونه های گردشگری تبدیل شده است که کشورهای بسیاری به اهمیت آن به عنوان یکی از منابع جذب گردشگر پی برده اند.

وی افزود: مواد غذایی به عنوان اولین احتیاج بشر صرفا در مواد غذایی خلاصه نمی گردد؛ این ماده مغذی، فرهنگی است که جای خود را در بین فرهنگ و آداب و سوم مردم بومی هر منطقه پیدا نموده است.

این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری اظهار داشت: تحقیقات نشان می دهد غذا خوردن یکی از فعالیت های عمده سفرهای گردشگری است که مقاصد گردشگری در آن به رقابت می پردازند و از آنجا که مواد غذایی بخش بزرگی از هزینه گردشگران را به خود اختصاص می دهد، اهمیت زیادی دارد و انجمن جهانی سفر تخمین میزند که در گردشگری غذا، سالانه بیش از 150 میلیارد دلار هزینه می گردد.

نصراصفهانی ادامه داد: در ایران با وجود برخورداری از موادغذایی محلی و سنتی، به گردشگری غذا توجه چندانی نشده است؛ حال آنکه توسعه و اهمیت این بخش می تواند در تحرک، پویایی و توسعه همه جانبه و پایداری جوامع شهری نقش موثری ایفا نماید.

وی افزود: ایران با توجه به برخورداری از تنوع فرهنگی، اقلیمی و تنوع غذایی و از سوی دیگر رشد چشمگیر گردشگری فرهنگی در جهان، می تواند در این زمینه صندلی درخور و شایسته ای در عرصه بین المللی پیدا کند؛ در واقع وسعت زیاد کشور، وجود محصولات متنوع کشاورزی- دامی و تنوع فرهنگی- قومیتی به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر سبک غذاهای محلی تاثیر می گذارند.

به غذاهای محلی توجه ننموده ایم

این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری اظهار داشت: غذاهای محلی موجود در ایران علاوه بر بعد خوراکی بودن می تواند با تبلیغات و بازاریابی در جوامع مختلف به یکی از مناسب ترین صندلی ها در جذب گردشگر دست یابد و از این طریق به اشتغالزایی و کسب درآمد پرداخته و از طرفی فرهنگ خود را به دیگر جوامع به وسیله خوراک بشناساند.

نصراصفهانی ادامه داد: نکته ای که با یک نگاه کلی به آشپزی ایرانی روشن می گردد، این است که هرکدام از غذاهای اصلی- ایرانی الگویی است که به واسطه قرن ها تجربه به دست آمده است و اگر این الگوی ایرانی، نسل به نسل به آیندگان منتقل گردد بسیار عالی خواهد بود، اما متاسفانه در حال حاضر، بعضی از غذاهای محلی رو به فراموشی می رود.

وی اظهار کرد: در ایران با داشتن مناطق و فرهنگ های گوناگون چیزی در حدود 2200 نوع غذا و 109 نوشیدنی و انوع شیرینی و نان، شناسایی شده است و از طرفی صرف غذاهای متنوع در رستوران های مختلف از مهم ترین برنامه های گردشگران خارجی و داخلی است، اما عموم رستوران های کشور، غذاهایی شبیه به هم را با آدابی یکسان سرو می نمایند.

نصراصفهانی با بیان اینکه کباب غذای غالب رستوران های ایرانی است، افزود: زمانی که یک گردشگر به کشوری مسافرت می نماید یا قصد سفر دارد، مایل است از اوقات فراغت خود لذت ببرد و با فرهنگ های جدیدی آشنا گردد؛ از این رو معمولا اولین سوال آن ها آدرس رستوران شهرها و نقاط دیدنی است و با وجود تنوع غذایی بسیار در ایران نکته مهمی که وجود دارد یکنواختی و تکراری بودن فهرست غذای رستوران های مختلف کشور است.

وی با بیان اینکه این منوهای تکراری عملا جذابیت غذا و رستوران را نزد گردشگران از بین برده است، افزود: یک گردشگر اگر مدتی بیش از سه یا چهار روز بخواهد در شهری دور از خانه خود اقامت کند بدون شک از یکنواختی غذاها خسته خواهد شد چراکه تقریبا بخش اصلی منوی رستوران ها را کباب های مختلف تشکیل می دهد.

این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری توضیح داد: این یکنواختی حتی برای ایرانی ها هم خسته نماینده است؛ شاید از نظر تنوع غذا جزو غنی ترین کشورها باشیم ولی متاسفانه در بیشتر رستوران ها و هتل ها از غذاهای محلی و نوشیدنی های متنوع خبری نیست؛ بنابراین گردشگر ورودی به کشور، اگر با یک خانواده ایرانی تماسی نداشته باشد، تصور می نماید غذاهای ایرانی به همان چند نوع کباب خلاصه می گردد؛ درحالیکه اگر بخواهیم تمام غذاهای ایرانی و غذاهای محلی و دسرها را نام ببریم، بیش از2000 نوع است.

نصراصفهانی ادامه داد: از جمله شهرهای مطرح در زمینه گردشگری غذا در ایران، شهر رشت است که علاوه بر جاذبه های طبیعی برای جذب گردشگر از تنوع غذایی مثال زدنی نیز برخوردار است و به خاطر همین فرهنگ غذایی غنی است که یونسکو رشت را در لیست خلاق ترین شهرهای خوراک شناسی در جهان ثبت نموده است.

کشورهای مطرح در زمینه گردشگری غذا

وی افزود: آشپزی کاتالانی در اسپانیا که بهترین شان در بارسلون یافت می گردد، از آن دست جاذبه هایی است که گردشگران را از نقاط مختلف جهان به این منطقه می کشاند.

این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری اظهار داشت: استفاده از زعفران و زیره سبز و سایر ادویه جات و خوراکی های سنتی سبک بارسلونی را ایجاد کرد و خوراکی های دریایی و گوشت با سس فراوان هنر آشپزان این ناحیه است.

نصراصفهانی توضیح داد: اگر به آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی برویم، نیویورک را باید یکی از بهترین مقاصد گردشگری خوراک و غذا دانست به دلیل غذاهای محلی شگفت انگیز و ارزان قیمتی مثل ساندویچ های پاسترامی.

وی ادامه داد: کشور مکزیکوسیتی نیز آنقدر معروفیت دارد که به عنوان یکی از مقاصد اصلی گردشگرانی که ذائقه گرم دارند مطرح است و پرو به عنوان کشوری که غذاهای رژیمی فراوانی دارد، استراتژی های مختلفی برای جذب گردشگران به اجرا گذاشته است.

این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری ادامه داد: در آسیا نیز هنگ کنگ از شهرت فراوانی برخوردار است چنانکه به عنوان بهشت غذا مطرح است؛ کره جنوبی نیز در گزارش سالیانه سازمان جهانی گردشگری به عنوان یک مقصد گردشگری غذا مطرح شده است که با بهره گیری از برنامه ها و فیلم های تلویزیونی فرهنگ غذایی خود را به خوبی صادر نموده است.

به ایجاد خیابان غذا در هر شهر فکر کنیم

وی افزود: مالزی کشوری چند قومیتی و چند فرهنگی است و این تنوع فرهنگی موجب شکل گیری تنوع غذایی در این کشور شده است؛ مصر با راه اندازی اولین شبکه اختصاص ماهواره ای ویژه آشپزی به ترویج و آموزش فرهنگ غذایی با حضور سرآشپزان و آشپزان معروف مصری در این کشور پرداخت؛ همچنین ژاپن، چین، هند، ترکیه و تایلند از دیگر مقاصدی هستند که در گردشگری غذا فعالیت های عمده ای صورت داده اند.

نصراصفهانی توضیح داد: جهت توسعه گردشگری غذاهای محلی و سوق دادن شهرهای ایران برای تبدیل شدن به شهرهای فعال در گردشگری غذا پیشنهاداتی در این زمینه ارائه می گردد که عبارتند از انجام پژوهش های لازم روی موادغذایی محلی و دایر کردن رشته های دانشگاهی در زمینه گردشگری غذا، بهره گیری از شبکه های اجتماعی، فراوری محتوا، تبلیغات تلوزیونی، روزنامه ها و نشریات و برندسازی غذاهای محلی و سنتی کشور در سطح بین المللی و برگزاری برنامه ها و جشن های فرهنگی برای آشنایی با غذاهای محلی.

وی یالدآور شد: ایجاد بازارهای دائمی غذا، تسهیل بهره برداری از فضاهای عمومی و پیاده روها برای رستوران ها و غذاخوری ها(ایجاد خیابان غذا با رعایت پروتکل های بهداشتی)، ستاره کردن رستوران ها مانند هتل ها برای بهبود کیفیت شان و گنجاندن غذاهای محلی در منوی آن ها و آموزش تخصصی آشپزها و خدمه ماهر که در انتقال فرهنگ بومی نقش به سزایی دارند نیز از دیگر پیشنهادات است.