واکاوی فیلم انگل بهترین اثر اسکار 2020، داستان عجیب یک خانواده مرموز! - دوست بلاگ

به گزارش گروه وبگردی خبرنگاران، فیلم کره ای انگل یا Parasite (پارازیت) جایزه اسکار بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه اورجینال و بهترین کارگردانی اسکار 2020 و البته جایزه بهترین فیلم خارجی زبان را هم را از آن خود کرد. به این ترتیب انگل نخستین فیلم غیر انگلیسی زبان است که در طول برگزاری 92 سال مراسم اسکار جایزه بهترین فیلم این مراسم را از آن خود کرده است. شاهکاری بی نظیر از کارگردان کره ای، بونگ جون هو، که پیش از این جایزه نخل طلای کن 2019 را هم به خاطر بهترین فیلم و جایزه بهترین فیلم خارجی زبان گلدن گلوب 2020 را هم گرفته بود و اسمش از همان روز ها بر سر زبان ها افتاد. چند روایت از نقد و تحلیل فیلم سینمایی کره ای انگل و داستان عجیب و غریب آن را بخوانید.

داستان فیلم کره ای انگل داستانی عجیب و غریب است. فیلمی که مایه های کمدی دارد، اما در ژانر کمدی قرار نمی گیرد و ملغمه ای از چند ژانر گوناگون است و همین مسئله آن را تبدیل به یک فیلم سرگرم کننده و دیدنی کرده است. داستان فیلم حول و حوش یک خانواده عجیب می گذرد. افراد خانواده چهار نفره، پدر، مادر، پسر و دختر، شغلشان درست کردن جعبه پیتزا است. تمام امورات خانواده از این طریق و چند کار پیش پا افتاده دیگر می گذرد و طبعا وسع مالی چندانی ندارند. داستان از روزی آغاز می شود که دوستِ پسر خانواده که معلم زبان انگلیسی است قصد مهاجرت دارد و به او پیشنهاد می کند که به جای او به دختر یک خانواده ثروتمند زبان انگلیسی درس بدهد. انگار بالاخره قرار است داستان زندگی این خانواده چهار نفره که تا حالا در یک زیرزمین نمور زندگی می کردند و حتی از اینترنت همسایه دزدکی استفاده می کردند از این رو به آن رو شود. مادر خانواده زنی ترش رو است، پدر شلخته و بی قید که علیرغم این خصوصیت یک پدر مهربان است با تمام حسرت های یک پدر فقیر، صبور و تحقیر شده، دختر خانواده باهوش است و پسر هم رویای آینده ای بهتر را در سر دارد. اما با کدام مدرک؟ بله طبیعی است که با یک مدرک جعلی دانشگاهی. با همین مدرک جعلی خودش را به عنوان معلم خصوصی زبان به همان خانواده ثروتمند قالب می کند. از اینجا به بعد همه چی از این رو به آن رو می شود. کیم وو (پسر جوان) معلم خصوصی دا های (دختر خانواده ثروتمند) می شود که پدرش (آقای پارک) و مادرش خانم (یئون کیو) است، زنی که به همه اعتماد می کند و یه همه چیز خوش بین است.

در این گیرو دار کیم وو دست خواهرش (کی جونگ) را هم به عنوان معلم سر خانه پسر این خانواده ثروتمند بند می کند و خلاصه پای همه اعضای خانواده به این خانه باز می شود. در واقع کیم و خواهرش تمام تلاش شان را می کنند که راننده و خدمتکار خانه اخراج شوند تا پدر و مادرشان هم در پایشان به آن خانه باز شود و همینطور هم می شود. از همین جا جدالی عجیب میان دو خانواده فقیر و ثروتمند از دو طبقه اجتماعی کاملا متفاوت آغاز می شود. خانواده ای که انگل وار به دنبال پول و ثروت هستند و در این راه از هیچ حقه و کلک و بازی هم ابایی ندارند.

به عقیده منتقدین سینما، بعضی صحنه های فیلم برداشتی آزاد از کتاب مشهور کافکا یعنی مسخ است و در بعضی جا ها هم در فیلمنامه فیلم از کتاب یادداشت های زیرزمینی اثر داستایوفسکی استفاده شده است.

مانولا دارگیس، منتقد نیویورک تایمز در نقد فیلم کره ای انگل می نویسد: در اواسط فیلم عمیقا درخشان و ناخوشایند انگل صدای مردی را می شنویم که به خانواده اش می گوید: صاحبخونه مون پولداره، اما خیلی زن خوبیه، واقعا خوش اخلاقه. همسرش که چندان روی خوش و اخلاق خوبی ندارد، اما به این گفته او شک دارد: نه، خوش اخلاقه، چون پولداره، منم اگر اینقدر پول داشتم خوش اخلاق می شدم؛ و به این ترتیب آن ها وارد زندگی آدم هایی می شوند که از نظر فرهنگی و اجتماعی هیچ سنخیتی با آن ها ندارند و بالطبع دل خوشی هم از آن ها ندارند. همه چیز خوب پیش می رود تا این که به یک باره یک نیروی نابودگر حرص و طمع همه چیز را از کمدی به تراژدی و دراماتیک تبدیل می کند و خنده های از ته دل تبدیل به ادا و اصول و فیلم بازی کردن می شوند. چون که دنیای واقعی را نمی توان عوض کرد و هر چه چقدر هم که بزکش کنیم واقعیت تلخش را به رخ ما می کشد.

انگل حدیث نفس زندگی های بی در و پیکر جوامع شهری امروزی است. یک خانواده فقیر که از طریق شبکه های اجتماعی بخشی از روزی زندگی شان را تامین می کنند و در عین حال حتی پول اینترنت برای دسترسی به این شبکه های اجتماعی را ندارند و دزدکی از اینترنت همسایه ها استفاده می کنند. انگل حدیث جنگ همیشگی میان طبقه ثروتمند با طبقه فرودست جامعه است. جنگی تمام عیار که حتی بارش باران را هم برای یک عده مایه شادی و امید به زندگی کرده و برای عده ای دیگر غم و غصه مصیبت بالا زدن فاضلاب خانه و آبگرفتگی طبقات زیر همکف که محل زندگی قشر فرودست جامعه است؛ و این همان چیزی است که کارگردان فیلم به شکلی هنرمندانه در موقعیت های مختلف تلخی آن را به تصویر می کشد و همچون چاقویی در قلب تماشاگر فرو می کند. در یک صحنه از فیلم پدر خانواده به بچه هایش می گوید: می دونید چه نقشه ای شکست نمی خوره؟ نقشه ای که وجود نداشته باشه، چون برای زندگی نمیشه برنامه ریزی کرد.

انگل یکی از آن فیلم هایی است که که تماشاگر را درگیر می کند. تماشاگر حین تماشای انگل استرس می گیرد، قضاوت می کند، متنفر می شود، همپای شخصیت های داستان خیالبافی می کند، غمگین می شود، شرمنده می شود، غصه می خورد، هیجان زده می شود و مشت روی میز می کوبد و در یک کلام با شخصیت های فیلم زندگی می کند. بعضی تماشاگران هم گفته اند که حتی چند بار در جریان فیلم استاپ کرده اند تا از شر این همه استرس و هیجان خلاص شوند و دوباره ادامه فیلم را ببینند. یکی از ویژگی های مثبت فیلم این است که شما در طول جریان فیلم به هیچ وجه نمی توانید سرانجام فیلم را حدس بزنید و مدام غافلگیر می شوید و همین هم سبب می شود که ضربان قلب تان مدام کم و زیاد شود.

انگل در مجموع می خواهد از اختلاف طبقاتی برایمان بگوید، از این که فقر چگونه می تواند انسانیت را نابود کند و البته ثروت زیادی هم می تواند خوی انسانی و دلسوزی برای همنوع را در ما کمرنگ کند. داستان آدم های فقیری که آنقدر فقیر شدند که مجبور بودند فقط خودشان را ببینند و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. ا نگل یک فیلم درخشان است و تا مدت ها می تواند ذهن تماشاگر را درگیر خودش نگه دارد. فیلمی که ساده و دم دستی نیست و یک کشف تازه در سینمای مدرن امروزی است. به قول آلخاندرو گونزالس ایناریتو، رییس جشنواره 2019 فیلم کن و کارگردان مشهور مکزیکی که در سایت مشهور سینمایی ورایتی در نقد فیلم کره ای انگل منتشر شده: انگل مثل یک رمان اجتماعی آغاز می شود. در ادامه به یک کمدی سیاه تبدیل می شود، داستان ارواح را در آن می بینیم، تریلری روانشناختی خودش را به رخ ما می کشد و کم کم با یک فیلم ترسناک و یک تراژدی غیر قابل انتظار ما را غافلگیر می کند. جنگی طبقاتی، فرسایشی، وحشی، تمام عیار و جدالی برای بقا و زنده ماندن. داستانی که متعلق به یک جامعه یا فرهنگ خاص نیست، یک داستان دنیا شمول که حالا دیگر در گوشه گوشه دنیا خطر وقوع آن احساس می شود و به نظر می رسد که از آن گریزی نیست. انگل فارغ از سلیقه سینمایی شما بدون شک یکی از به یاد ماندنی ترین و بهترین فیلم هایی است که همواره در حافظه تاریخ سینما باقی خواهد ماند.

منبع:کوروش

پایگاه اینترنتی مأوا: پایگاه اینترنتی مأوا، مجله خبری و تحلیلی