ساختارشکنی در فراوری سریال های طنز تلویزیون - دوست بلاگ

این روال ثابت موجب شده ساختارشکنی در فراوری سریالهای طنز برای تلویزیون کاری سخت باشد که کمتر کارگردانی بدان تن می دهد ولی سعید آقاخانی کوشیده در سریال نون.خ2 به نوبه خود خلاف عادات مرسوم به کمدی سازی بپردازد.

سعید آقاخانی نه فقط زیر قاعده کمدی سازی آپارتمانی زده و مرکزیت اتفاقات سریالش را به جغرافیای روستایی برده بلکه تا توانسته از بداهه پردازی زده و به جای بازیگران آشنای طنز که نامشان یادآور، میمیک هایشان است(!) به سراغ استفاده از شماری بازیگران کمتر دیده شده بومی رفته که خیلی خوب خود را به طنز موقعیت نون.خ2 سپرده اند.

سعید آقاخانی که هم سابقه بازی در درامهای درونگرایانه نظیر خداحافظی طولانی را دارد و هم در فیلمی پر از کنش بیرونی مانند خون شد ایفای نقش داشته برای چیدمان شخصیتهای نون.خ2 کولاژی از شخصیت های درون گرا و برون گرا را برگزیده؛ یکی مثل غول پرایدسوار که کاملا درونگراست و یکی دیگر مثل مهیار که حتی افکار ابلهانه اش را به زبان می آورد.

قرارگیری بازیگران در برابر نابازیگران چه در سینما و چه در تلویزیون کار راحتی نیست و چه بسیار از کارگردانان مطرح که در بازی گیری از نابازیگر لنگ می زنند ولی سعید آقاخانی باز شاید به خاطر سوابق بازیگریش در بازی گیری حتی از هنروران هم منعطف نشان داده تا جایی که در سکانس های مقابل خویش نیز تا جایی که امکانش هست فضا ایجاد می نماید که نابازیگران دیده شوند.

طنز نون.خ2 از جهت ایجاد حادثه و ماجراهایی عجیب و گاه شگفت انگیزی رقم می خورد که سرراه شخصیتهای اصلی قرار می گیرد. در خلق این ماجراها نون.خ2 اصلا کم کاری به خرج نمی دهد و تا می تواند دوربین را به دل دامنه های کوه و باریکه راه هایی می برد که در روز غول انسانی و در شب خرس قهوه ای، رویت می گردد و در این طی جهت، قاب های زیبایی هم خلق می گردد.

نون.خ2 از آن سریالهایی است که چون با ادب و بی دستاویزی به شوخی های غیرمتعارف به دنبال جلب مخاطب است می تواند مورد توجه تمام اعضای خانواده قرار گیرد؛ درست است که در فضای مجازی همه چیز به وفور پیش چشم مخاطب است ولی حتی لاابالی ترین مخاطب هم وقتی پای تلویزیون می نشیند انتظار محصولی اخلاق مدار را دارد و نون.خ2 نمونه چنین محصولی است.