خبرنگاران سرمربی تیم فوتبال دختران: تنها کاپ قهرمانی فوتبال زنان ایران را بدست آوردیم - دوست بلاگ

شادی مهینی سرمربی تیم فوتبال دختران نوجوان ایران و مدرس فدراسیون فوتبال و مسوول استعدادیابی در رده پایه که در رشته مهندس مدیریت صنعتی تحصیل نموده است. وی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگاران از خاطرات فوتبالی به همراه تیم های پایه سخن گفت. او سال گذشته تیم فوتبال دختران را در تورنمنت کافا در ازبکستان به قهرمانی رساند.

در متن زیر مشروح خاطرات فوتبالی مهینی را می خوانیم:

از چه زمانی به فوتبال علاقه مند شدید؟

از دوران کودکی پدرم سبب شد تا به فوتبال علاقه مند شوم. اسماعیل مهینی که سال ها بازیکن استقلال مازندران بود و بعد به عنوان مربی و داور بین المللی فعالیت می کرد. در آن موقع به همراه پدر و دوستان در زمین های خاکی محلی بازی می کردیم.

در رشته دیگری هم فعالیت می کردید؟

از آنجایی که در زمان تحصیل ما فوتبال زنان وجود نداشت در 2 رشته آمادگی جسمانی و والیبال در دوران هدایت و دبیرستان فعالیت می کردم و در مسابقات قهرمانی کشوری هم شرکت کردم.

بازیکن فوتبال نبودید؟

به صورت حرفه ای خیر. زیرا زمانی که فوتبال زنان تشکیل شد 26 سالم بود. بیاد دارم در سال 77 اولین دوره مربیگری فوتبال در ایران برگزار گردید و من به عنوان اولین مربی فوتبال زنان از استان گلستان در کنار 20 مربی دیگر از سراسر کشور پذیرفته شدم.

در آن موقع به فعالیت های دیگری هم پرداختید؟

بله. نایب رییس هیات فوتبال استان گلستان بودم. مدرک داوری و مربیگری درجه 3 فوتسال را گرفتم و بعد از آن فوتبال را تخصصی تر ادامه دادم. تیم هیات فوتبال گلستان پس از آنکه باشگاهی شد به سرخپوشان تغییر نام داد و در لیگ های دسته سه و دسته دو دسته یک کشور و جام حذفی این تیم قهرمان شد و به لیگ برتر فوتبال و فوتسال کشور راه یافتیم. درآن موقع در کنار فوتبال در دانشگاه نیز تدریس می کردم.

چه زمانی وارد تیم ملی شدید و رده هایی که به عنوان سرمربی و مربی در آن کار کردید؟

از سال 86 به تیم ملی پیوستم و از رده های پایه آغاز کردم و از زیر 13سال تا زیر 19 سال به عنوان سرمربی و مربی در این تیم ها فعالیت می کردم.

تجربه حضور در کنار هلنا کاستا را داشتید؟

بله. در آن موقع در سال 92 مربی تیم زیر 19 سال هم بودم. اما به عنوان مربی به مدت 4 ماه در کنار هلنا کاستا سرمربی پرتغالی حضور داشتم. علاوه بر من مربیان دیگری چون مریم آزمون و مریم ایراندوست هم در کنار او بودند. به یاد دارم در مسابقات جام ملت های آسیا بنگلادش در سال 92 آزمون به عنوان مربی کاستا را در این مسابقات همراهی کرد و این تیم علی رغم قابلیت نتوانست از گروه خود صعود کند.

کاستا از تیم ملی فوتبال زنان راضی بود؟

تا آنجا که به خاطر دارم راضی بود و زمانی که قراردادش تمام شد ایران را ترک کرد.

چرا مربی تیم های پایه؟

از آنجایی که بنده کار آموزش و تدریس را نیز در دانشگاه داشتم به آموزش بیشتر علاقمند بودم. این رده را بدلیل کشف استعدادهای ورزشی دوست دارم و توانمندی نوجوانان بالقوه است که باید به بالفعل تبدیل گردد. به همین دلیل در رده های پایه فعالیت می کنم. گرچه ما سرباز فدراسیون فوتبال هستیم در هر سمتی که احتیاج باشد فعالیت می کنیم.

خاطره شیرینی از تیم نوجوانان دارید؟

در مسابقات قهرمانی آسیا در سال 93 به بنگلادش اعزام شدیم و در این رقابت ها پنج تیم اردن، امارات، هند، بنگلادش و ایران حضور داشتند. تا به امروز در این مسابقات پیروز به صعود نشده بودیم و نتوانسته بودیم از سد تیم هند بگذریم. در آن سال نتیجه برعکس شد. در سرانجام نیمه اول دروازه بان ما از ناحیه سر ضربه دید و مجبور شدیم وی را از زمین بیرون بیاوریم. همانطور که می دانید در رده سنی پایه بازیکنان خیلی احساساتی هستند. پس از این اتفاق تمامی بازیکنانی که برای یک ربع به رختکن رفته بودند از نظر روانی بهم ریختند و کلی گریه کردند.

با دیدن گریه تمام بازیکنان واکنش شما چه بود؟

زمانی که باید صرف راهکارهای تاکتیکی می شد گذشت. آرام کردن آنان سخت بود. کادر فنی تیم آنقدر ناز بازیکنان را کشیدیم تا دست از گریه برداشتند و آنان را توجیه کردیم که هنوز 45 دقیقه فرصت هست. دروازه بان دوم را آماده کردیم و به زمین فرستادیم. تا دقیقه 83 ما که یک بر صفر عقب بودیم گل تساوی را زدیم. در دقیقه 94 بر روی یکی از بازیکنانم در محوطه جریمه خطا و پنالتی شد. عاقلانه ترین کار این بود که آن لحظه به کاپیتان تیم گفتم تا ضربه پنالتی را بزند. اگر می باختیم تمام آرزوهایمان بر باد می رفت و اگر می بردیم به جمع هشت تیم برتر آسیا صعود می کردیم.

چه شد که کاپیتان ضربه پنالتی را نزد؟

بازیکنی که خطا روی او صورت گرفت به من گفت که مگر گل نمی خواهید و خودم ضربه را می زنم. باید تصمیم مهمی می گرفتم. به دلم رجوع کردم و در نهایت بجای کاپیتان آن بازیکن ضربه را زد و گل شد و صعود کردیم. اکنون این بازیکنان در تیم ملی بزرگسالان بازی می نمایند.

خاطره بد ورزشی؟

ما در دور مقدماتی مسابقات قهرمانی آسیا با 4 پیروزی با تیم نوجوانان به دور دوم در لائوس صعود کردیم و در رده ششم دنیا بودیم. پیش از این بازی هر چقدر کوشش کردم تا یک ملاقات محبت آمیز سنگین برای بازیکنانم برگزار کنم، نشد. برای حضور در این دور از مسابقات، دوباره استعدادیابی و بازیکنان جدیدی را به تیم تزریق کردم. حسین عبدی به عنوان مدیر فنی در کنار ما حضور داشت و عملکرد خوب تیم را تایید نموده بود.

بدون بازی محبت آمیز به مسابقات قهرمانی آسیا رفتید؟

بله. همین امر سبب شد تا 2 بر صفر از استرالیا و یک بر صفر از لائوس ببازیم. در بازی آخر برابر ویتنام نیز بدون هیچ گلی زمین را ترک کردیم و بازی صفر بر صفر به سرانجام رسید. البته موقعیت گلزنی زیادی داشتیم و تک به تک بازیکنان پیش می رفتند و حتی یک پنالتی را از دست دادیم. پس از سرانجام بازی تمامی تماشاگران ایرانی بلند شدند و بازیکنان ما را تشویق و حتی گریه کردند.

تنها کاپ فوتبال دختران را تیم شما بدست آورد؟

بله. سال گذشته در تورنمنت کافا در ازبکستان قهرمان شدیم و تنها کاپ قهرمانی فوتبال زنان را تیم زیر 15 سال بدست آورد. در فوتسال کاپ قهرمانی داشتیم اما در فوتبال زنان خیر.

الگوی شما در مربیگری کیست؟

من از همه مربیان ایده می گیرم اما الگوی کاریم پدرم است.

استقلالی هستید؟

استقلال را دوست دارم و به بازیکنان پرسپولیس هم احترام می گذارم و بعضی از آنان را دوست دارم اما در شهرآوردها ترجیح می دهم استقلال ببرد.

زمینه پیروزیت در یک کار تیمی در چیست؟

همدلی، یکرنگی و سالم بودن محیط کاری خیلی مهم است و این امر سبب می گردد تا بهترین نتیجه را در بهترین زمان کسب کنیم و این موضوع را بوفور در میان اعضای کادر فنی و تیم خود دیدم.

با آمدن نبی به عنوان دبیر در فدراسیون فوتبال برنامه ای به شما ارایه شد؟

مهدی محمدنبی کارش را در فدراسیون آغاز نموده است. وی سالها تجارب بسیاری در فدراسیون داشت که من نیز در زمان او سرمربی تیم ملی نوجوانان بودم. باید شرایط ثابت گردد و این بحران بیماری کاهش یابد. همچنین کمیته فنی و کمیته جوانان باید برنامه هایی را برای استعدادیابی و تقویت زیرساخت مثل همواره در نظر بگیرد. انشاالله بزودی برنامه های ملی و استعدادیابی معین خواهد شد.