اتفاق های نادر دنیای پزشکی - دوست بلاگ

اتفاق های نادر جهانی پزشکی

معمولاً هر چند وقت یک بار در جهانی پزشکی اتفاق های عجیب و غریبی می افتد؛ اتفاق هایی که تا چند وقت فکر ما را به خود مشغول می کنند. به نظر شما آیا امکان دارد که انسان بتواند بدون قلب زندگی کند، آن هم به مدت چند ماه؟! یا اینکه چند نفر را دیده اید که در یک سانحه عجیب صدمه دیده باشند. با این حال از چنگال مرگ فرار کنند؟! اگر در پی شنیدن داستان انسان هایی هستید که علم پزشکی به کمک آنها شتافته و امید به زندگی را به آنها هدیه کرده، حتماً این مقاله را بخوانید.

زندگی بدون قلب

دیژانا سایمونز اهل کارولینای جنوبی مانند هر نوجوان دیگری روال عادی زندگی خودش را داشت تا اینکه دردی در ناحیه قفسه سینه اش احساس کرد. مدتی گذشت و دردهای قفسه سینه اش بیشتر شد. آقا و خانم سایمونز هم سریع دست به کار شدند و برای یافتن علت این دردها، دخترشان را نزد پزشک بردند. پزشک معالج دیژانا تشخیص داد که او دچار کاردیومیوپاتی شده است: در این بیماری قلب فرد رفته رفته ضعیف و دریچه ها بزرگ می شود تا جایی که قلب دیگر نمی تواند خون را به قسمت های مختلف بدن انتقال دهد و خون رسانی مختل می شود. به این ترتیب قرار شد تا طی یک عمل جراحی، قلب دیگری را به بدن دیژانا پیوند بزنند. شرایط بیمار بعد از عمل باز قلب به نظر پزشکان عالی بود و همه چیز خوب پیش می رفت اما دو روز بیشتر از عمل جراحی نگذشته بود که بدن دیژانا قلب پیوندی را پس زد و پزشکان مجبور به خارج کردن آن شدند. از یک طرف شرایط دیژانا بسیار بحرانی بود و از طرف دیگر هنوز هیچ قلبی برای پیوند موجود نبود. به خاطر همین تا پیدا شدن قلبی که بدن دیژانا بتواند آن را قبول کند، بعد از ساعت ها مشاوره پزشکی تصمیم بسیار سرنوشت سازی گرفته شد که هر لحظه ممکن بود جان دیژانا را به خطر بیندازد؛ تیم پزشکی طی یک عمل جراحی سخت و پیچیده دو لوله پمپاژ خون رسانی را جایگزین قلب پیوندخورده این دختر جوان کردند. کار چندان آسانی به نظر نمی رسید و خطرناک بودن عمل جراحی در این بود که در پیوندهای قلب مصنوعی، قلب طبیعی فرد در قسمت چپ بدن وجود دارد و تا حدی در خون رسانی به قلب مصنوعی کمک می کند اما در مورد دیژانا هیچ قلبی در بدن او وجود نداشت و فقط در یک مورد مشابه در کشور آلمان چنین شرایط بحرانی پزشکی ای رخ داده بود. کار گذاشتن لوله های خون رسانی در بدن دیژانا تازه اول ماجرا بود و معلوم نبود که این دختر 14 ساله تا کی باید روی تخت بیمارستان بخوابد. زندگی سخت دیژانا با این لوله ها و در بیمارستان ادامه داشت تا اینکه بعد از چهار ماه زندگی بدون قلب خاتمه خبر موجود بودن قلب پیوندی باعث شد تا خانواده سایمونز امید از دست رفته شان را دوباره پیدا کنند و به این ترتیب دیژانا 118 روز بدون قلب و فقط با اتصال دو لوله گردش خون به بدنش توانست با مرگ دست و پنجه نرم کند و زنده بماند. دکتر مارکوریچی یکی از متخصصان قلب و پزشک معالج دیژانا این عمل را بسیار نادر خواند و گفت: ما معتقدیم که دیژانا جوان ترین و اولین بیماری است که تا به حال تحت پیوند قلب با چنین شرایطی قرار گرفته است.

دیژانا هم بعد از به هوش آمدن و به دست آوردن سلامتی اش به خبرنگارها گفت: در روزهایی که این لوله ها به جای قلب در بدنم وصل بود فکر می کردم یک انسان واقعی نیستم، این احساس در من وجود داشت که حضور دارم اما انگار فقط حضور فیزیکی داشتم. دیژانا حالا مثل هر جوان دیگری به راحتی قادر به انجام فعالیت های اولیه زندگی اش است و به عقیده پزشکان بدون هیچ مسئله ای می تواند به زندگی خود ادامه دهد.

سقوط از آسمان

السیدز مورینو و برادرش ادگار یکی از شغل های پر خطر جهان را برای خود انتخاب کرده بودند. این دو برادر مسؤول تمیز کردن آسمانخراش های چند صد طبقه بودند و هر روز این کار را مثل آب خوردن انجام می دادند. اما در یکی از روزها که السیدز و ادگار سوار بر بالابر بودند، ناگهان ریسمان های ضخیم این بالابر در طبقه چهل و هفتم یک آسمانخراش پاره شد و با سرعت و شدت زیادی به پنجره شرقی ساختمان کوبیده شد، در نتیجه آنها از آن ارتفاع سقوط کردند. با سقوط از طبقه چهل و هفتم آسمانخراش، ادگار جان خود را از دست داد اما در کمال تعجب السیدز هنوز زنده بود و نفس می کشید. وقتی که السیدز را به اورژانس رساندند، شرایط آن قدر بحرانی بود که پزشکان تصمیم گرفتند او را به هیچ نام تکان ندهند و در همان اتاق اورژانس عمل کنند. 24 واحد خون و 19 واحد پلنامای خون در جریان عمل جراحی به او تزریق شد. در روزهای بعد هم نه عمل جراحی دیگر روی استخوان های او انجام شد. بعد از عمل های جراحی پی در پی از نظر پزشکان علائم حیاتی بیمار رضایت بخش به نظر می رسید اما هیچ عکس العملی از او دیده نمی شد تا اینکه به گفته همسر السیدز: یک روز به بیمارستان رفته و در کنار شوهرم نشسته بودم و به او نگاه می کردم. ناگهان از من پرسید: من چکار کرده ام؟ خیلی جا خوردم چون به هیچ نام فکرش را نمی کردم که او بتواند دوباره صحبت کند.

دکتر فیلیپ اس باری، سرپرست بخش مراقبت های ویژه عقیده دارد که در تمام دوران خدمتش به نام یک پزشک اصلاً چنین حادثه ای را تجربه نکرده بود و معتقد است که تنها معجزه السیدز را زنده نگاه داشته است.

به گفته تیم امداد و نجات علت مرگ ادگار ضربه مغزی بود در حالی که السیدز با سر به زمین برخورد نکرده بود و همین امر شانس زنده ماندنش را افزایش داد.

تصادف مرگبار

استیسی پیرز سوار بر خودرو به سمت خانه اش در حرکت بود، بر سر یک تقاطع، ناگهان چراغ قرمز شد، در نتیجه استیسی ایستاد. چند دقیقه گذشت و با سبز شدن چراغ استیسی دنده یک را جا زد تا حرکت کند اما هنوز از تقاطع رد نشده بود که صدای بوق بلند و ممتدی که هر لحظه به او نزدیک تر می شد به گوشش رسید. سرش را برگرداند و کامیونی را دید که با سرعت به سمتش در حرکت است و بعد همه چیز در یک چشم به هم زدن به سکوت مطلق تبدیل شد. چند دقیقه بعد که زن جوان به هوش آمد، با وجود اینکه خودش به شدت آسیب دیده بود اما فقط یک فکر در ذهنش می چرخید پسرم کجاست؟ به زحمت از ماشین پیاده و به صندلی عقب خیره شد.

جردن پسر نه ساله استیسی روی صندلی عقب نشسته بود اما گردنش به حالت غیر طبیعی به سمت پایین خم شده بود. استیسی او را صدا زد اما پسر هیچ جوابی نداد، خواست با دست های زخمی اش پسر را از ماشین بیرون بیاورد اما جردن گیر کرده بود و زن بیچاره اصلاً نمی توانست او را تکان دهد، کم کم مردم دور صحنه تصادف جمع شدند و دو نفر به طرف استیسی دویدند و او را به سمت چمن ها بردند اما او همچنان نام پسرش را فریاد می زد. با رسیدن اورژانس استیسی فریاد زد؛ پسرم، پسرم را نجات دهید و بیهوش شد.

هنگامی که استیسی در بیمارستان به هوش آمد با وجود اینکه دستش به شدت زخمی شده بود اما حال عمومی او خوب به نظر می رسید ولی برای پسر بچه نه ساله اش اتفاق بدی افتاده بود. شدت ضربه تصادف آن قدر زیاد بود که جمجمه جردن 2/54 سانتی متر به جلو کشیده شده و همین کشیدگی جمجمه باعث کشیدگی و جدا شدن نخاعش در قسمت اتصال به گردن شده بود.

در علم پزشکی 98 درصد از افرادی که با چنین شرایط بحرانی ای رو به رو می شوند زنده نمی مانند و اگر هم جان سالم به در ببرند از دست دادن توانایی راه رفتن در مورد آنها حتمی است.

به گفته دکتر ریچارد رابرتز پزشک معالج جردن خوشبختانه پسر بچه تا زمانی که به بیمارستان برسد زنده بود و همین باعث شد تا تلاش برای نجات جان او به ثمر برسد.

بعد ازا ینکه کودک به بیمارستان منتقل شد ابتدا آزمایشات لازم را روی او انجام دادند و بعد به سرعت او را به اتاق عمل منتقل کردند. در این عمل پیچیده و سخت یک میله پلاتینی در پشت جمجمه جردن به گردن او پیچ شد تا این دو قسمت از بدن او به یکدیگر متصل شوند.

نتیجه عمل فوراً معین نمی شد و جردن می بایست چند ماهی در بیمارستان بستری می شد. جردن سه ماه تمام در بیمارستان بچه ها بستری بود تا اینکه در کمال تعجب از بیمارستان مرخص شد و با پاهای خودش به خانه رفت.

ماندن بر سر دو راهی

وقتی که شانا خبر باردار بودن خود را به همسرش مایک داد، این زوج خوشبخت در پوست خود نمی گنجیدند. آنها با تمام دوستان و آشنایان خود تماس گرفتند و این خبر خوش را به همه رساندند. چند ماهی از بارداری شانا می گذشت و او مرتب تحت مراقبت های پزشکی بود تا اینکه یک روز پزشک خبر بدی به آنها داد. در آزمایشات معین شد که نوزاد شانا و مایک دو قلو است، اما این دو قلوها دچار سندروم تی تی تی اس هستند. در این سندروم دوقلوها از طریق رگ های خونی به یکدیگر متصل شده اند و باید یکی از آنها کشته شود تا دیگری زنده بماند در غیر این صورت هر دوی آنها در رحم مادر می میرند.

سندروم تی تی تی اس معمولاً حدود 10 تا 15 درصد در دوقلوهای همسان ظاهر می شود و در آن، دوقلوها از یک جفت استفاده می کنند. از یک طرف شانا و مایک باید یکی از فرزندانشان را قربانی فرزند دیگر می کردند و از طرفی دیگر چون این بارداری دوم شانا بود او می ترسید که دیگر نتواند مادر شود. اما چاره ای نبود و باید یک کودک از بین می رفت. آنها بالاخره تصمیم گرفتند یکی از فرزندانشان را قربانی کنند. روزی که برای اعلام رضایت این کار نزد پزشک رفتند دکتر کنت هیبرن راه حل دیگری پیش پای این پدر و مادر نگران گذاشت. او و تیم پزشکی اش تصمیم گرفته بودند تا با انجام عمل لیزر روی رگ مشترک این دو قلوها مانع از مرگ هر دویشان بشوند.

در ابتدا شانا و مایک دو دل بودند و ترجیح می دادند حداقل با کشتن یکی از قل ها فرزند دیگر زنده بماند اما پزشک معالج شانا او را مجاب کرد که اگرچه این عمل بسیار نادر است اما در این کار شانس زنده ماندن هر دو فرزندش بسیار بالا است و چنانچه عمل ناموفق هم باشد حداقل یکی از بچه ها زنده می ماند. به این ترتیب شانا به امید داشتن دوقلوها و مادر شدن راهی اتاق عمل شد. بعد از چند ساعت عمل لیزر سخت و طاقت فرسا، خوشبختانه نتیجه عمل رضایت بخش بود و هر دو کودک زنده ماندند. این خواهران دو قلو پس از تولد مانند تمام نوزادان گریه کردند که نشان از سلامتی آنها بود.

کاترین پلاتینی

رانندگی با سرعت 112 کیلومتر در ساعت

کاترین برگز نوجوان آمریکایی، با سرعت 112 کیلومتر در ساعت در اتوبان بی محابا رانندگی می کرد که ناگهان کنترل ماشین از دستش خارج شد و در یک تصادف وحشتناک گردن، کمر، ریه، پای چپ، لگنچه و تعدادی از دنده های او شکست.

با رسیدن اورژانس به محل حادثه و رساندن کاترین به بیمارستان، دختر بیچاره بدون معطلی به اتاق عمل برده شد. آزمایشات نشان می داد که شانس زنده ماندن کاترین بسیار ضعیف است و پزشک بعد از معاینه کاترین رو به خانواده او کرد و گفت: کاترین باید تحت یک عمل جراحی سخت قرار گیرد و به هیچ نام معلوم نیست که آیا از این عمل جان سالم به در خواهد برد یا نه و اگر هم زنده بماند ممکن است برای همیشه فلج شود.

اما چاره ای نبود و دختر 17 ساله باید عمل می شد چون در غیر این صورت هیچ شانسی برای ادامه زندگی کاترین وجود نداشت. در مرحله اول عمل، پای چپ کاترین جراحی شد که در این جراحی چهار پلاتین در بدن کاترین کار گذاشته شد. اما مهم ترین مرحله جراحی هنوز به جای مانده بود و در این مرحله کمر کاترین به دست تیغ جراحی سپرده شد و پنج میله پلاتینی به صورت افقی از بالا تا پایین در کمر کاترین گذاشته شد تا از نخاع حفاظت کنند.

پس از اتمام مراحل جراحی، حالا نوبت استراحت مطلق کاترین بود تا نتیجه عمل معین شود اما معلوم نبود که او باید چه مدت روی تخت بیمارستان بستری باشد و همه چیز بستگی به نیروی بدنی او داشت.

یکی دو ماه گذشت و کاترین رفته رفته بهتر می شد تا اینکه در ماه پنجم، بالاخره این دختر 17 ساله توانست روی پاهایش بایستد.

به این ترتیب این دختر نوجوان بعد از کار گذاشتن 11 پلاتین دوباره توانست قد راست کند و به زندگی عادی اش برشود.

منبع: همشهری سرنخ، شماره 45

/ن

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.

منبع: راسخون