همه چیز درباره خودروی هیبریدی و پلاگین هیبرید - دوست بلاگ

از پروفایل اینستاگرام behrouz azand دیدن نمایید.

خودروهای هیبریدی نیروی خود را مدیون ترکیبی از پیشرانه های احتراق داخلی و موتورهای الکتریکی هستند. این موتورهای الکتریکی گاهی به صورت اشتراکی و گاهی نیز به صورت تکی وظیفه انتقال نیرو به چرخ های محرک خودرو را بر عهده دارند تا بدین طریق مقرون به صرفه ترین حالت مصرف سوخت را برای خودرو در سرعت ها و شرایط مختلف به ارمغان بیاورند.

علاوه بر هیبرید ها و پلاگین هیبریدها، دنیای خودروهای الکتریکی شامل وسایل نقلیه تمام برقی که هیچگونه پیشرانه احتراق داخلی در آنها به کار نرفته و انرژی خود را از طریق یک پک باتری عظیم تامین می نمایند نیز می گردد.

در این میان خودروهای مایلد(mild) هیبرید از باتری های نسبتا کوچکی استفاده می نمایند تا به یاری آن موتورهای الکتریکی را به کار انداخته و در کنار پیشرانه احتراق داخلی، شتاب بیشتری برای خودرو به وجود بیاورند؛ گاهی نیز انرژی ترمزها را بازیابی شده و مقوله استاپ/استارت خودرو را تسهیل می نمایند.

بر خلاف مدل های هیبریدی، خودروهای تمام برقی(EVs) از باتری های بسیار عظیم و سنگین بهره می برند تا از طریق آن قادر به طی مسیرهای طولانی، صرفا با انرژی الکتریکی باشند.

در اینجا به آنالیز شباهت ها، مزایا و معایب هر کدام از مدل های هیبرید(HEVs) و پلاگین هیبرید(PHEVs) خواهیم پرداخت.

خودروهای هیبریدی معمولی(HEVs) چگونه کار می نمایند؟

اگرچه هوندا اینسایتِ دونفره با شمایلی گلوله ای فرم، به عنوان اولین خودروی هیبرید مدرن در سال 2000 میلادی به بازار عرضه شد اما تویوتا پریوس به سرعت نام خودش را به عنوان مشهورترین خودروی هیبریدی بر سر زبانها و داخل نتایج جستجوی گوگل افکند.

خودروهای هیبریدی مرسوم (HEVs) از پیشرانه احتراق داخلی شان برای شارژ نمودن باتری های نسبتا کوچک خود در هنگام رانندگی بهره می برند بدون آنکه نیازی به وصل کردن باتری به پریز برق جهت شارژ مجدد وجود داشته باشد.

اگرچه این خودروها در قیاس با مدل های غیرهیبریدی خود مصرف سوخت بهینه تری را ارائه می دهند اما پیچیدگی فنی بیشتر و قیمت بالاتری را در پی خواهند داشت.

هیبریدها تمایلی به افزایش پیمایش صرفا الکتریکی ندارند؛ این گونه از خودروهای نیمه الکتریکی قابلیت شارژ از طریق پریز برق (منبع خارجی) را نداشته و بُرد الکتریکیِ بسیار کوتاه و زودگذری ارائه می دهند.

پلاگین هیبریدها (PHEVs): بُرد بیشتر، قیمت بالاتر

بعضی از خودروسازان یک گام فراتر رفته و از باتری های عظیمتر قابل شارژ در خودروهای هیبریدی خود بهره گرفته اند. این باتری ها هم از طریق پریز 120 ولت استاندارد خانگی و هم با واحدهای 240 ولت قابل شارژ هستند.

زمان لازم برای شارژ باتری یک خودروی پلاگین هیبرید نظیر تویوتا پریوس با 40 کیلومتر بُرد پیمایش صرفا الکتریکی، در حدود پنج و نیم ساعت (با شارژر 120ولت) و دو ساعت (با شارژر 240 ولت) تخمین زده می گردد.

قابلیت شارژ شدن باتری، خودروهای پلاگین هیبرید را قادر می سازد که بدون سوزاندن قطره ای سوخت فسیلی، مسافت های نه چندان طولانی را صرفا با انرژی الکتریکی بپیمایند.

اما از طرف دیگر به دلیل تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری بیشتری که در ساخت این گونه خودرو ها به کار گرفته شده، قیمت محصولات پلاگین هیبرید نسبت به مدل پایه، در حدود چند هزار دلار بیشتر خواهد بود.

البته گفتنی است که یک خودروی هیبریدی پلاگین لزوما نباید از طریق منبع خارجی شارژ گردد بلکه می تواند مانند خودروهای هیبریدی معمولی، بدون اتصال به شارژر و تنها از طریق سوخت فسیلی به کار خود ادامه داده و باتری را شارژ نماید.

هزینه های خودروهای هیبریدی در مقابل مزایای آنها

از منظر مالی، آیا به نظر شما یک خودروی هیبریدی گران قیمت تر در برابر مدل معمولی بنزینی ارزش خرید دارد یا نه؟ (بعضی برندها توأمان نسخه هیبرید و معمولی یک خودرو را ارائه می دهند.)

قیمت فعلی نسبتا پایین سوخت و هزینه چند صد دلاری شارژر 240 ولت برای نصب در منزل، کفه ترازو را به طرف خودروهای احتراق داخلی معمولی سنگین کرده است.

البته بعضی افراد نیز دلایل خودشان را برای خرید خودروی هیبریدی دارند؛ لذت رانندگی با نیروی الکتریسیته در حالت تمام برقی، مصرف سوخت کمتر، تقلیل میزان اتلاف وقت در صندلی های سوخت و همچنین انجام یک کار مفید در جهت حفظ محیط زیست، از جمله این دلایل است.